Category: Γενικά

‘Ένα ταξίδι που ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια έφτασε στο τέλος του. Πολλοί οι σταθμοί και οι εμπειρίες κατά τη διάρκειά του. Πλεύσαμε με τη σημαία της αυτοοργάνωσης, της αντίστασης και της αμεσοδημοκρατίας σε άγνωστα για ορισμένους από εμάς νερά, αλλά καταφέραμε να ανταπεξέλθουμε μέσω των δεσμών συντροφικότητας και αλληλεγγύης που αναπτύχθηκαν μεταξύ μας. Πολλά τα εμπόδια που βρέθηκαν στο διάβα μας.

Δεδομένης της σύστασης της συλλογικότητας που αφορούσε στο μεγαλύτερο μέρος της φοιτητές (που ναι μεν έκλεισε ο κύκλος δράσης τους στη Λάρισα, αλλά συνεχίζεται σε άλλες πόλεις) σε συνδυασμό με την αδυναμία των εναπομεινάντων να συνεχίσουν και να εμπλουτίσουν την ομάδα με νέα άτομα και καθώς μετά από καιρό δράσης, οι προσδοκίες και οι υποχρεώσεις άγγιξαν υψηλά επίπεδα, οι υπόλοιποι δεν μπόρεσαν να επωμιστούν το βάρος αυτό.

Αναπολώντας τις δράσεις μας και με σεβασμό προς αυτές (παρουσία στο δρόμο, παρεμβάσεις, προβολές ταινιών, βιβλιοπαρουσιάσεις, έκδοση εντύπου κ ημερολογίου οικονομικής ενίσχυσης) επιλέγουμε να μην κάνουμε εκπτώσεις και αρνούμαστε να καταντήσουμε μια ομάδα-φάντασμα, που απλά θα υπογράφει αφίσες και θα αποτελεί μια διεύθυνση e-mail, αποφασίσαμε τον τερματισμό της κοινής μας διαδρομής ελπίζοντας ότι οι προσωπικοί δρόμοι της ουτοπίας που έχει επιλέξει ο καθένας να ακολουθήσει θα συγκλίνουν σε ένα κοινό προορισμό.

 

Τι είναι η ουτοπία;
Είναι αυτό που όταν κάνεις δύο βήματα αυτό απομακρύνεται τέσσερα. Όταν προχωράς τέσσερα βήματα, αυτό απομακρύνεται οκτώ.
Τότε τι είναι η ουτοπία;
Είναι αυτό που σε κάνει να προχωράς…  

 

ΥΓ.: Όσες συλλογικότητες έχουν χρήματα από την διάθεση των ημερολογίων για την οικονομική ενίσχυση των 4 που κατηγορούνται για την απαλλοτρίωση super-market στη Λάρισα και δεν τα έχουν καταθέσει στο λογαριασμό, θα προτιμούσαμε να τα διαθέσουν στο Ταμείο αλληλεγγύης και οικονομικής υποστήριξης των φυλακισμένων αγωνιστών.

Με αφορμή τη γενική απεργία των εργαζομένων προχωρούμε σήμερα 22 Φεβ 2011 και 13:30 στην κατάληψη του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ (παράρτημα Θεσσαλίας).

Οι αιτίες όμως είναι βαθύτερες:
Προχωράμε στην κατάληψη αυτή αδυνατώντας να μείνουμε αδρανείς σε όσα συμβαίνουν γύρω μας στο χώρο της εργασίας και στην κοινωνία γενικότερα: αντιεργατικά νομοσχέδια, καταστολή, ποινικοποίηση αγώνων, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, φυλάκιση αγωνιστών, ληστρικά διόδια, Κερατέα, απεργία πείνας 300 μεταναστών εργατών και ο κατάλογος δεν τελειώνει….

Προχωράμε στην κατάληψη αυτή αρνούμενοι να ακολουθήσουμε ένα συνδικαλισμό όχι απλά προσκείμενο αλλά και προσκυνημένο σε ένα σάπιο αστικό σκηνικό…

Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, μαθητές, μετανάστες που “ανακαταλαμβάνουμε” ένα κτήριο της ΓΣΕΕ, ένα από τα κτήρια που για χρόνια ολόκληρα οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ “κατέλαβαν” κάνοντας έξωση στους εργάτες και στα δικαιώματά τους, ζητώντας κήρυξη γενικής απεργίας διαρκείας τώρα και καλώντας τους εργαζόμενους και την κοινωνία να στηρίζει την κατάληψη και να συμμετέχει στην ανοικτή συνέλευση που θα πραγματοποιηθεί στο κτήριο στις 19:00 μμ.

Κατάληψη Ινστιτούτου ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ

Ημερολόγιο οικονομικής ενίσχυσης για τους 4 συντρόφους που κατηγορούνται για

απαλλοτρίωση super-market στη Λάρισα.

Οι παππούδες μας πρόσφυγες, οι γονείς μας μετανάστες κι εμείς ρατσιστές… ;

Είναι πράγματι θλιβερό, μια κοινωνία σαν την ελληνική που έχει στείλει εκατομμύρια μεταναστών, που ζουν σήμερα σε όλο τον κόσμο να είναι τόσο ξενόφοβη και ρατσιστική. Μια κοινωνία σαν την ελληνική που έζησε στο «πετσί» της τις επιπτώσεις του ξεριζωμού και της προσφυγιάς, να απορρίπτει και να κακομεταχειρίζεται τους πρόσφυγες. Υπάρχουν Έλληνες που διαμένουν στο εξωτερικό πολλά χρόνια και στις χώρες υποδοχής που ζούνε, αυτοί αποτελούν τους Αλβανούς και τους Πακιστανούς στα μάτια των Γερμανών, των Σουηδών, των Άγγλων κλπ. Πως είναι δυνατόν να ξεχάσαμε τους γκασταρμπάιτερ; Έτσι αποκαλούσαν τους ¨φιλοξενούμενους εργάτες¨ στην πολιτισμένη και προηγμένη Γερμανία, στην πραγματικότητα όμως ήταν μια καθαρά υποτιμητική λέξη που χαρακτήριζε τους εργάτες από το Νότο ως άξεστους, βρωμιάρηδες και πονηρούς.

Οι εκατοντάδες αδικοχαμένες ζωές μεταναστών στα ελληνικά σύνορα δεν είναι ένα τυχαίο και λυπητερό γεγονός, ούτε μια άλλη θλιβερή και άψυχη στατιστική έρευνα. Είναι δολοφονίες εκ προθέσεως. Και πώς να μην είναι, όταν το κράτος στέλνει τους ένστολους δολοφόνους του (μπάτσους, συνοριοφύλακες και λιμενικούς) να συλλάβουν και να οδηγήσουν στα ειδικά κέντρα κράτησης τους παράνομα εισελθόντες στην ελληνική επικράτεια, αδιαφορώντας και εξουσιοδοτώντας τους να το κάνουν με οποιονδήποτε τρόπο (πυροβολώντας πισώπλατα άοπλους ανθρώπους, βυθίζοντας βάρκες με παιδιά μέσα) και χωρίς να υπάρχει ούτε ένας ελάχιστος πειθαρχικός έλεγχος για όλα τα κρούσματα βίας που έχουν σημειωθεί τα τελευταία χρόνια. Τα αστικά κράτη, μέσα φυσικά και το ελληνικό, με τις πολιτικές που έχουν ακολουθήσει στη διεθνή σκηνή (Ιράκ, Αφγανιστάν) έχουν συμβάλλει καθοριστικά στην επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης των εκεί διαμενόντων ανθρώπων και έχουν μερίδιο ευθύνης στην κατάσταση που διαμορφώθηκε και οδήγησε αυτούς τους ανθρώπους να γίνουν πρόσφυγες στην αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.

Ο ρατσισμός δεν προκύπτει μόνο από τη συμπεριφορά του κράτους αλλά εκδηλώνεται και με ιδιαιτέρως βίαιο τρόπο από την πλευρά της κοινωνίας. Η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός εκκινούν από τον άνθρωπο και απευθύνονται σε άλλον άνθρωπο. Και υπό αυτή του την εκδοχή ο ρατσισμός ως συμπεριφορά, αλλά και ως τρόπος σκέψης, είναι πιο επικίνδυνος και περισσότερο δύσκολο να αντιμετωπισθεί. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελούν οι ολοένα αυξανόμενες επιθέσεις στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα εναντίων μεταναστών, όπου μια μειοψηφία ρατσιστών κατοίκων με τις πλάτες της αστυνομίας και τη συμβολή ακροδεξιών καθαρμάτων μεταφερόμενων από άλλες περιοχές καταφέρνουν να κρατούν προστατευμένη και…καθαρή(;) την περιοχή, λες κι αναφέρονται σε σκουπίδια. Λες και οι μετανάστες δεν είναι άνθρωποι. Παρόλα αυτά αποτελούν μια χαρά φθηνά εργατικά χέρια για τις διάφορες χειρωνακτικές εργασίες, ιδιαίτερα στους τομείς της οικοδομής και των χωραφιών όπου ο Νέο-Έλληνας απαξιούσε και ταυτόχρονα απολάμβανε το φρέντο καπουτσίνο του, πάνω στους οποίους χτίστηκε ο μύθος της ισχυρής Ελλάδας και της ανάπτυξης, αλλά αυτά ίσχυαν πριν την κρίση μόνο μάλλον!

Μπορεί ο Αγ. Παντελεήμονας στην Αθήνα και τα σύνορα να είναι μακριά από μας και να παρακολουθούμε αυτά τα γεγονότα με αποστροφή μέσω της τηλεόρασης αλλά τι γίνεται στην πόλη μας; Πριν δύο χρόνια ο φωτογραφικός φακός είχε ¨συλλάβει¨ μπάτσους να έχουν στοιβάξει μετανάστες τον ένα πάνω στον άλλο σε μια κλούβα λες και ήταν πρόβατα. Πόσες φορές έχεις αποκαλέσει τους αθίγγανους υποτιμητικά γύφτους ή τους Αλβανούς κωλό-φάρα; Μέχρι πότε θα ανέχεσαι τις εμετικές ανακοινώσεις των νοσταλγών της Χούντας και απόγονων των Γερμανοτσολιάδων; Ο αντιρατσισμός δεν είναι άλλο ένα εναλλακτικό lifestyle με πολύχρωμα ρούχα, κορύνες, περίεργα μαλλιά και χαϊμαλιά στα χέρια. Είναι στάση ζωής και καθορίζει τη στάση σου και συμπεριφορά σου απέναντι στα άτομα του άλλου φύλλου (αντι-σεξισμός), στα ζώα (αντισπισισμός), σε ανθρώπους που έτυχε να είναι από άλλα κρατη-έθνη (αντιεθνικισμός), σε αυτούς που επιλέγουν να εκφραστούν σεξουαλικά με άτομα του ίδιου φύλου (αντι-ομοφυλοφοβία). Με βάση την παραπάνω λογική το θέμα του αντιρατσισμού που τα περισσότερα κόμματα τόσο τα κοινοβουλευτικά όσο και αυτά που δεν μπόρεσαν να φάνε από την πίτα, δεν μπορούν να μιλάνε για αντιρατσισμό ένα διήμερο και τον υπόλοιπο χρόνο να είναι κρυμμένα στο καβούκι τους.

Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνούμε είναι ότι ο κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα από την παιδεία που έλαβε και από τον πολιτισμό στον οποίο ανατράφηκε, έχει μέσα του την ίδια φλόγα της ανθρώπινης φύσης που έχουμε όλοι μας: δηλαδή την ικανότητα να αγαπά, να δημιουργεί, να ζει σε κοινωνία, να σκέπτεται, να χαίρεται, να θαυμάζει. Ίσως σε κάποια εξωτερικά ιδιώματα ή σε κάποιες συνήθειες να διαφέρει από εμάς, αλλά αυτό θα έπρεπε να ξυπνούσε το ενδιαφέρον μας μάλλον – πώς να γνωριστούμε καλύτερα – παρά το φόβο, την κατάκριση, την περιφρόνηση.

Έχοντας σαν γνώμονα την αλληλεγγύη και την ενότητα μεταξύ όλων των ανθρώπων ενάντια στην καταπίεση της κάθε μορφής εξουσίας, ενάντια σε ρατσιστικές και φασιστικές συμπεριφορές στεκόμαστε δίπλα στους μετανάστες και τους απευθύνουμε κάλεσμα για κοινούς αγώνες στην προσπάθεια που κάνουμε όλοι για την καθημερινή επιβίωση μας.

«Αυτός που δεν έχει τα απαραίτητα προς το ζην, δεν πρέπει ούτε να αναγνωρίζει ούτε να σέβεται την ιδιοκτησία των άλλων αφού οι αρχές του κοινωνικού συμβολαίου έχουν παραβιαστεί εις βάρος του.»

Γιόχαν Φίχτε

Πόσο αξίζει το ψωμί όταν πεινάς; Πόσο αξίζει όταν δεν πεινάς καθόλου; Σίγουρα όταν λιμοκτονείς δίνεις τα πάντα για μια φρατζόλα, ενώ όταν είσαι χορτασμένος, δε δίνεις δεκάρα τσακιστή. Η αξία ενός πράγματος μεταβάλλεται ανάλογα με την ανάγκη που σε διακατέχει εκείνη τη χρονική στιγμή. Ποιος είναι λοιπόν αυτός που θα ορίσει το πόσο αξίζει ένα αγαθό ή μια  υπηρεσία και θα τρέξει να βάλει το ταμπελάκι με την εκάστοτε αναγραφόμενη τιμή; Είναι αυτός που θέλει να υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, αφεντικά και δούλοι. Αυτός που μετατρέπει τη ζωή μας σε μια ατέρμονη δοσοληψία κοστολογώντας όλες μας τις κινήσεις. Για να γεμίσεις το στομάχι σου πρέπει να γεμίσεις τις τσέπες σου και για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να δουλέψεις για να ταΐσεις το αφεντικό σου, καρτερώντας να σου δώσει και εσένα λίγα από τα αποφάγια του. Ένας κύκλος είναι, σαν το σχήμα ενός κέρματος που παλεύουμε να κερδίσουμε χάνοντας τα χρόνια μας.

Ανεβοκατεβαίνουμε διαδρόμους σούπερ μάρκετ ψάχνοντας για το φθηνότερο κάνοντας απανωτές προσθαφαιρέσεις για να μην ξεφύγουμε από τον προϋπολογισμό μας. Γέμισε η ζωή μας υποκατάστατα και κουπόνια προσφοράς. Έμποροι και σούπερ μάρκετ τα κάνουν πλακάκια και τα κονομάνε γερά γδέρνοντας παραγωγούς και καταναλωτές. Αυτοί που παράγουν δίνουν στους μεσάζοντες(έμπορους) τα προϊόντα τους σε εξευτελιστικές τιμές υπό το φόβο ότι θα τους μείνουν και η παραγωγή τους θα πάει στράφι. Οι έμποροι για να βγάλουν κέρδος φουσκώνουν κατά πολύ τη τιμή και τα σούπερ μάρκετ με τη σειρά τους τη φουσκώνουν ακόμα περισσότερο. Το αποτέλεσμα ποιο είναι; Ο γαλακτοπαραγωγός να πουλάει 0,35 λεπτά το λίτρο στον έμπορα και από το ράφι να το αγοράζει 1,35.  Εκατοντάδες προϊόντα πετιούνται καθημερινά γιατί μένουν απούλητα. Παρατηρούμε δηλαδή το εξής παράδοξο. Ο κόσμος να πεινάει και να δυσκολεύεται να επιβιώσει, να υπάρχουν άφθονα αγαθά για να καταναλώσει μα να μην διαθέτει την αγοραστική δύναμη για να τα αποκτήσει. Τα τρόφιμα αντί να καταλήγουν στα στομάχια μας καταλήγουν ληγμένα στις χωματερές.

Στις 11 Φεβρουαρίου του 2009 στη πόλη της Λάρισας μια ομάδα  περίπου 15 ατόμων με καλυμμένα τα πρόσωπα τους επισκέφθηκε το σούπερ μάρκετ Γαλαξίας, απαλλοτρίωσε χωρίς φασαρίες τρία καρότσια γεμάτα προϊόντα πρώτης ανάγκης και τα μοίρασε στη λαϊκή αγορά που βρισκόταν λίγο παρακάτω. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν θετικότατη, μιας και τα καρότσια άδειασαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Για τη παραπάνω πράξη συλλαμβάνονται από τα έμμισθα σκυλιά των αφεντικών τέσσερα άτομα και οδηγούνται στον εισαγγελέα. Τα ακράδαντα στοιχεία; Γνωστοί για τη πολιτική τους δράση στη πόλη και επειδή έτυχε να βρίσκονται κοντά στη λαϊκή λίγο μετά το περιστατικό. Με τη κατηγορία της ληστρικής κλοπής κατά συναυτουργία δικάζονται στις 1 Δεκεμβρίου του 2010. Το κράτος καταληστεύει ασύστολα από τη πρώτη στιγμή της ύπαρξης του και έχει το θράσος να χαρακτηρίζει κλέφτες 4 νεαρά άτομα χωρίς να διαθέτει στοιχεία, ποινικοποιώντας ουσιαστικά τα πολιτικά τους πιστεύω.

Όσο υπάρχει ένα σύστημα που γεννάει ανισότητα και εκμετάλλευση έχουμε χρέος στον εαυτό μας, στη συνείδηση μας και στα όνειρα μας την ολική καταστροφή του. Οραματιζόμενοι μια κοινωνία που για να διαβείς δε θα χρειάζεσαι το χρήμα , ξέρουμε ότι εκτός από το δρόμο-καρμανιόλα που μας επιβάλλουν να βαδίσουμε υπάρχουν και μονοπάτια που οδηγούν προς την ελευθερία. Μπορεί να είναι δύσβατα μα σίγουρα δεν είναι άβατα.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ

Η 5 Μάη,  μια μαύρη μέρα στην πορεία μας για την επανάσταση

Την Τετάρτη 5 Μαΐου, μέρα γενικής απεργίας, 200.000 άνθρωποι οργισμένοι για τα νέα μέτρα κατεβαίνουν στο δρόμο. Καθώς η πορεία περνάει από τη Βουλή, χιλιάδες διαδηλωτές με διαφορετικές κουλτούρες, πολιτικές ιδεολογίες και χαρακτηριστικά ενώνουν τη φωνή τους υπό το κοινό σύνθημα «ΝΑ ΚΑΕΙ, ΝΑ ΚΑΕΙ ΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ Η ΒΟΥΛΗ». Μεγάλο μέρος της πορείας εκφράζοντας την αγανάκτησή του κατευθύνεται προς το κοινοβούλιο δίνοντας έτσι στην απεργία συγκρουσιακό χαρακτήρα, με αποτέλεσμα εκτεταμένα επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και ένστολων υπαλλήλων του κράτους.

Ταυτόχρονα σε όλο το κέντρο της Αθήνας ξεσπούν επεισόδια (εμπρησμοί τραπεζικών υποκαταστημάτων, κρατικών γραφείων και υπηρεσιών, πολυτελών αυτοκινήτων), αλλά ένα τραγικό γεγονός κατευνάζει το θυμό του κόσμου και παγώνει την απροσδόκητη εξέλιξη της πορείας. Ξεσπά πυρκαγιά στο υποκατάστημα της Marfin στην οδό Σταδίου από ρίψη μολότοφ, ενώ εργαζόμενοι βρίσκονται στην τράπεζα. Προσπαθούν να σωθούν πηδώντας στα διπλανά κτήρια. 3 από αυτούς δεν τα καταφέρνουν. Πεθαίνουν από ασφυξία λόγω των αναθυμιάσεων. Καθ’ όλη τη διάρκεια της πυρκαγιάς διαδηλωτές επιχειρούν με διάφορους τρόπους να απεγκλωβίσουν τους εργαζομένους, είτε προσπαθώντας να ανοίξουν την κλειδωμένη πόρτα της τράπεζας είτε ανοίγοντας δρόμο για το πυροσβεστικό όχημα, βρίσκοντας έτσι η ομάδα «Δ» την ευκαιρία να χτυπήσει κόσμο και να προβεί σε συλλήψεις!

Δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι μέσα στην τράπεζα βρίσκονταν υπάλληλοι, των οποίων καταστρατηγήθηκε το δικαίωμα στην απεργία υπό το εκβιαστικό δίλημμα «δουλεύεις ή απολύεσαι» του μεγαλοκαρχαρία Βγενόπουλου. Ο εν λόγω επιχειρηματίας-μεσσίας είχε το θράσος να επισκεφτεί το μέρος, όπου έλαβε χώρα το τραγικό συμβάν για να ελέγξει το ύψος των ζημιών που υπέστη το μαγαζάκι του, αδιαφορώντας για την ευθύνη που φέρει για τα ελλειπή μέτρα πυροπροστασίας.

Τα ΜΜΕ, στα πλαίσια της έγκριτης δημοσιογραφίας, σπεύδουν να καλύψουν το μοιραίο περιστατικό παρά τη συμμετοχή τους στην απεργία. Αμέσως ξεκινά μια προπαγάνδα κατασυκοφάντησης του πιο ριζοσπαστικού κομματιού της κοινωνίας, του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου, ο οποίος πρωτοστατεί στους κοινωνικούς αγώνες κι εξεγέρσεις τα τελευταία χρόνια.

Έχουμε επιλέξει σε κινητοποιήσεις να συμμετέχουμε με διακριτά μπλοκ, τα οποία όμως είναι ελευθεριακά τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά μακριά από οδηγητές. Αρνούμαστε να παίξει κάποιος από εμάς το ρόλο του μπάτσου, είμαστε ανοιχτοί σε ανθρώπους που δεν εκφράζονται από τα κομματικά μπλοκ και θέλουν να παραμείνουν ανένταχτοι, σεβόμενοι όμως πάντα τις αποφάσεις των ανοιχτών συνελεύσεων που έχουν προηγηθεί και στις οποίες έχουμε συνδιαμορφώσει, καθορίζοντας το πώς θα κινηθούμε σε μια πορεία.

Δυστυχώς κάποιοι εκμεταλλευόμενοι τα παραπάνω ελευθεριακά χαρακτηριστικά μας βρίσκουν πρόσφορο έδαφος κι επιδίδονται σε ατομιστικές και χαοτικές πράξεις τυφλής βίας, που ικανοποιούν το σταρχιδιστικό τους εγωισμό. Θέτουν, έτσι, σε κίνδυνο συντρόφους μας και στιγματίζουν έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο. Δεν μπορείς να μιλάς για αυτοοργανωμένη κοινωνία αν δεν έχεις αυτοοργανωθεί πρώτα ο ίδιος.

Στην τυφλή βία της μηδενιστικής λογικής αντιτάσσουμε τη στοχοποιημένη αντιβία προς αυτούς που την παράγουν (κράτος, πολυεθνικές) διασφαλίζοντας πάντα ότι δε θα υπάρχουν αθώα θύματα.

Δεν είμαστε αφελείς να πιστεύουμε ότι μόνο μέσω των πράξεών μας θα ανατραπεί το υπάρχον κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Επιδιώκουμε την αφύπνιση της κοινωνίας και προσπαθούμε να θέσουμε τις βάσεις έτσι ώστε να μετουσιωθεί σε αυτό που ονειρευόμαστε και θέλουμε, μια κοινωνία αυτοοργανωμένη και αμεσοδημοκρατική, στηριζόμενη στην αλληλεγγύη και στο σεβασμό της ανθρώπινης ζωής.

ΚΡΙΣΗ, ΜΑΣ ΕΠΙΑΣΕ ΚΡΙΣΗ…

Αδιαμφισβήτητα οι οικονομικές κρίσεις αποτελούν ένα συχνό φαινόμενο, καθώς απασχολούν την ανθρωπότητα τουλάχιστον από τότε που αναδύθηκαν οι κοινωνίες της αγοράς. Και μιας και η ιστορία επαναλαμβάνεται…

Πάνω από 50 δις € δόθηκαν επίσημα προς τους εκπροσώπους διαφόρων επιχειρηματικών ομίλων προκειμένου να αντιμετωπίσουν όπως είπαν τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, από τα οποία τα 28 δις € στις τράπεζες. Η Εθνική Τράπεζα την τελευταία πενταετία είχε κέρδη 6,3 δις €. Ενώ 41,2 δις € έφυγαν αμέσως με τη μορφή των τοκοχρεολυτικών δόσεων προς τους τραπεζίτες που δανείζουν το ελληνικό δημόσιο, 10 δις € ευρώ το κονδύλι που καρπώθηκαν διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι στα πλαίσια του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, 6,5 δις € οι στρατιωτικές δαπάνες όπως αυτές υπαγορεύονται από τις ανάγκες της ΕΕ και τις στρατηγικές του ΝΑΤΟ, 2,5 δις € αποτελούν οι αποδόσεις προς την ΕΕ, 2,2 δις € ευρώ για να πληρωθούν τα επίσημα προγράμματα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

Γιατί λοιπόν εν μέσω οικονομικής κρίσης οι τράπεζες πλουτίζουν και ανθίζει η στρατιωτική ανάπτυξη της χώρας, ενώ οι φορολογούμενοι βουλιάζουν όλο και περισσότερο στα χρέη;

Γιατί το κράτος τρίβει τα χέρια του κάτω από το τραπέζι και μπροστά στις κάμερες φορά το πιο λυπημένο και καταβεβλημένο προσωπείο του και υστερικά εκλιπαρεί για κατανόηση, ανοχή και συμμόρφωση στα νέα μέτρα;

Μέτρα όπως׃

• μείωση του μισθού-δώρου Χριστουγέννων, Πάσχα και καλοκαιρινής άδειας κατά 30%.
• αύξηση του ΦΠΑ κατά 0,5-2%.
• αύξηση στην τιμή της βενζίνης και του πετρελαίου θέρμανσης κατά 8 λεπτά και κατά 3 λεπτά αντίστοιχα.
• μείωση της χρηματοδότησης για Υγεία, Παιδεία και Ασφαλιστικά ταμεία.
• πάγωμα στο δημόσιο-προς το παρόν-τομέα μισθών και συντάξεων.

Τα παραπάνω στοιχεία αποδεικνύουν πως ο ρόλος των εκάστοτε κυβερνήσεων είναι να εξυπηρετεί τα συμφέροντα τραπεζών και επιχειρηματιών χαρίζοντάς τους υπέρογκα ποσά, τα οποία προέρχονται από τις τσέπες των φορολογούμενων.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Η καπιταλιστική κρίση αποτελεί την απόδειξη πως το σύστημά τους βρίσκεται σε προχωρημένη σήψη, με την οικονομία να καταρρέει και τους διαχειριστές της να παρακαλάνε (μέσα από την καθημερινή προπαγάνδα) να τους ανεχτούμε. Μέχρι και το παραμύθι της εθνικής ενότητας ξέθαψαν. Ποιάς ενότητας; Με αυτούς που έχουν ρημάξει τα πάντα, από τις ζωές μας μέχρι το περιβάλλον; Πέρα από τις μέρες ανέχειας και καταστολής που μας επιφυλάσσουν οι «από πάνω», δεν μπορούμε να μην μιλήσουμε και για τη σαπίλα της νεοπλουτίστικης κουλτούρας όπως αυτή αναπαράγεται στην TV και στο διαδίκτυο από γνωστούς αγνώστους πολιτικούς, τηλεστάρ, πορνοστάρ και λοιπές φίρμες της showbiz.

Το ζητούμενο της όλης υπόθεσης βρίσκεται στο τι κάνουμε οι «από κάτω», δηλαδή στο αν θα τους ανεχτούμε ή θα τους στείλουμε στον αγύριστο.. Εμείς έχουμε επιλέξει το δεύτερο χρησιμοποιώντας όλα τα υπάρχοντα μέσα για αυτό το σκοπό.

-Με τη δημιουργία και ενίσχυση αυτόνομων λαϊκών δομών.

-Στη δουλειά, δράση μέσα από ανεξάρτητα ταξικά σωματεία απομονώνοντας τα εργοδοτικά στοιχεία και τους ψευτοσυνδικαλιστές-επίδοξους βουλευτάδες.

-Ενέργειες άμεσης σύγκρουσης με εξουσιαστικούς θεσμούς και μηχανισμούς.

-Οργάνωση στη γειτονιά με επιτροπές και συνελεύσεις ώστε να υπάρχει δημόσιος λόγος για τις ανάγκες και επιθυμίες μας, αφήνοντας στον κάδο των αχρήστων φυλετικές, θρησκευτικές και κομματικές ταμπέλες.

-Σαμποτάζ στην ατομική αποχαύνωση και μαζική ψευτοδιασκέδαση, αλλά στροφή προς αντιεμπορευματικά μέσα και πολιτιστικούς κοινωνικούς χώρους που προωθούν την ελεύθερη έκφραση.

-Μποϋκοτάζ ακριβών προϊόντων στην κατανάλωση καθώς και απαλλοτρίωση εμπορευμάτων.

-Κοινωνικοποίηση αγαθών και υπηρεσιών.

ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Σχετικά με το ατύχημα στα Τέμπη

Η σημασία των στενών των Τεμπών είναι γνωστή από την αρχαιότητα και έγκειται στο γεγονός ότι ενώνουν την βόρεια με την νότια Ελλάδα. Οι παρακάμψεις είναι δύσβατες και γίνονται μέσω Ολύμπου ή Κισσάβου. Πέρα από την σημασία τους στις οδικές συγκοινωνίες, τα Τέμπη αποτελούν μια κοιλάδα απείρου κάλλους αφού τα διασχίζει ο Πηνειός ποταμός με τα κρύα νερά του και είναι περιτριγυρισμένα από αειθαλή δέντρα και πλούσιο δάσος. Ακόμα και για τους οδηγούς ήταν μια ξεκούραστη οπτικά διαδρομή από την κατασκευή της τη δεκαετία του ’50 μέχρι σήμερα.

Όλα αυτά μέχρι την αποφράδα ημέρα της 17^ης Δεκεμβρίου όπου έχασε την ζωή του ο 62χρονος Ιταλός μηχανικός Sciani Sergio ύστερα από κατολίσθηση βράχων. Άλλο ένα θανάσιμο εργατικό ατύχημα προσφορά στον βωμό του κέρδους και της ανάπτυξης προκειμένου να ολοκληρωθεί το φαραωνικό έργο της διάνοιξης σηράγγων στον Κίσσαβο.

Δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς όταν σύσσωμα τα Μ.Μ.Ε. δημοσιεύουν διάφορες εκθέσεις και φιλοξενούν στα ‘’παράθυρα’’ τους ‘’ειδικούς’’ ώστε να μας πείσουν ότι οι κατολισθήσεις οφείλονται στις ισχυρές βροχοπτώσεις, λες και δεν έχει ξαναβρέξει τόσο στα Τέμπη! Και οι ανατινάξεις με φουρνέλα δεν έχουν καμία σχέση; Τυχαίο γεγονός να υποθέσουμε…

Πέρα από την αποποίηση των ευθυνών της κοινοπραξίας των κατασκευαστικών εταιρειών που έχουν αναλάβει το έργο καθώς και του ελληνικού κράτους, παρατηρούμε και μία απαξίωση του υπάρχοντος οδικού δικτύου μέσα από τις δηλώσεις και τα πορίσματα τους. Δηλώσεις σαν και αυτές που λένε ότι ακόμα και μετά την αποκατάσταση των ζημιών και την παράδοση στην κυκλοφορία, ο δρόμος δεν θα είναι απόλυτα ασφαλής! Ουσιαστικά μας εκβιάζουν να χρησιμοποιήσουμε τις καινούργιες σήραγγες, χρυσόπληρώνοντας τες, αφού είναι σίγουρο ότι θα εγκαταλείψουν το υπάρχον οδικό δίκτυο στην τύχη του όπως κάνουν και με κάθε επαρχιακό δρόμο, ενώ τον έχουμε πληρώσει μέσω φόρων και διοδίων όλα αυτό τον καιρό.

Επίσης που είναι όλα αυτά τα ‘’παπαγαλάκια’’ και οι καταστροφολόγοι που όταν έκλειναν οι αγρότες με τις κινητοποιήσεις τους τα Τέμπη, μας προειδοποιούσαν για τις οδυνηρές συνέπειες του κλεισίματος του κύριου εθνικού μας άξονα και ζητούσαν την επέμβαση του κράτους και των έμμισθων μπράβων του και ξεφούσκωναν τα λάστιχα των τρακτέρ;;;

Φυσικά και δεν ξεχνάμε το τραγικό δυστύχημα στις 13 Απριλίου 2003 όπου χάθηκαν άδικα 21 νεαρά παιδιά και τα πολλά τροχαία που κατά καιρούς έχουν γίνει. Δεν πιστεύουμε ότι ο δρόμος στα Τέμπη είναι σαν τον Auto-ban (δρόμος στη Γερμανία) αλλά με την τοποθέτηση διχτυών και σκέπαστρων καθώς και με την παύση των ανατινάξεων θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των κατολισθήσεων.

Να μην τους αφήσουμε να εκμεταλλευθούν αυτή την κατάσταση.

Κανένας άλλος θάνατος στον βωμό του κέρδους και της ανάπτυξης.

Πίσω από τη γρίπη των πτηνών υπήρχε ένας κόκορας

Πίσω από τη γρίπη των  χοίρων ένα μεγάλο «γουρούνι».

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι κυβερνήσεις με τη βοήθεια των ΜΜΕ έχουν προσπαθήσει και μάλιστα με επιτυχία να τρομοκρατήσουν και να αποπροσανα-τολίσουν τις κοινωνικές μάζες, παρουσιάζοντας ιούς ως θανατηφόρους με σκοπό την συγκάλυψη των πραγματικών προβλημάτων.

Η γρίπη των χοίρων, είναι μια ιδιαίτερα μεταδοτική, οξεία, αναπνευστική α-σθένεια. Η νοσηρότητα τείνει να είναι υψηλή και η θνησιμότητα μόλις (1-4%).Ο ιός διαδίδεται μεταξύ των χοίρων από τα αερολύματα, καθώς και την άμεση ή έμμεση επαφή. Τα κρούσματα στους χοίρους εμφανίζονται όλο το χρόνο, με μια αυξανόμενη επίπτωση το φθινόπωρο και το χειμώνα. Η ανησυχία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αιτιολογείται από το γεγονός ότι οι χοίροι μπορούν να απότελέσουν εστία γέννησης ενός νέου στελέχους υψηλής παθογένειας για τον άνθρωπο, με το συνδυασμό των γενετικών υλικών του ιού της γρίπης των χοίρων και της γρίπης των πτηνών.

Εκεί που όλα έδειχναν ότι η βαβούρα της γρίπης κόπασε, μιας και ένα μήνα περίπου το πρώτο και μοναδικό θέμα που ακουγόταν ήταν οι εκλογές. Μετά τους πανηγυρισμούς για την θριαμβευτική νίκη του ΠΑΣΟΚ, επιστροφή στην καθημε-ρινότητα. Ο ιός επιστρέφει πιο ανανεωμένος και πιο «επικίνδυνος». Στην Ελλάδα έχουμε θανάτους που οφείλονται στην νέα γρίπη. Μήπως όμως οι θάνατοι αυτοί οφείλονται στην ήδη επιβαρημένη υγεία των θυμάτων;

Και ενώ ο νέος ιός παύει να προκαλεί τόσο τρόμο όσο η καθημερινότητα, ένα ακόμα ερώτημα προσπαθούν να μας βάλουν στο κεφάλι. Το εμβόλιο είναι έτοιμο, πρέπει να το κάνουμε ή όχι;

Στην Ελλάδα έχουμε ακόμα το δικαίωμα της επιλογής. Στην Αμερική πάλι ο εμβολιασμός είναι αναγκαστικός. Όποιος δεν εμβολιαστεί θα δεχτεί τον κοινωνικό αποκλεισμό ως επικίνδυνος και εν δυνάμει φορέας του ιού.

Την πραγματική ευθύνη για τη δημιουργία του ιού φέρει η Baxter (εταιρεία υγειονομικής περίθαλψης) στην οποία γίνονταν δοκιμές ουσιών για εμβόλια για την υποτιθέμενη νέα γρίπη των χοίρων και των πτηνών. Ισχυρές ενδείξεις δείχνουν πως οι ιοί αυτοί απελευθερώθηκαν περίπου 50 χλμ. από τις εγκαταστάσεις της

στο Ν. Μεξικό. Σ’ αυτή την καλοστημένη πλεκτάνη συνένοχοι είναι και ο Π.Ο.Υ., καθώς και η εταιρία Gilead Sciences που έχει την πατέντα του θαυματουργού  Tamiflu, κύριος μέτοχος της οποίας είναι ο Donald Rumsfeld, υπουργός αμύνης του George W. Bush (πρώην πρόεδρος των Η.Π.Α)

Μέσα στον πανικό μας μην τύχει να ήμαστε εμείς το επόμενο θύμα ξεχάσαμε για λίγο τη θλιβερή καθημερινότητα. Την παρουσία μπάτσων στις γειτονιές μας, τις άσχημες συνθήκες στο χώρο εργασίας μας, την κακοποίηση και τις απελάσεις μεταναστών και προσφύγων , τον ποταμό Αχελώο που αφανίζεται……..

Υπάρχουν στιγμές που τα λόγια περισσεύουν. Καταστάσεις που η καρδιά σου χτυπάει τόσο γρήγορα και δυνατά, διαπιστώνοντας πως οι λέξεις όλου του κόσμου δεν μπορούν να εκφράσουν και να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματα σου. Συναισθήματα που περιπλέκουν το μίσος και την αγανάκτηση για αυτό το σάπιο και γερασμένο κόσμο με την δίψα και την προσδοκία για ένα νέο, πιο όμορφο, πιο ηθικό και ανθρώπινο. Κάπως έτσι νιώσαμε τον Δεκέμβρη που μας πέρασε. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν κόκκινη και είχε γεύση από αίμα. 15 χρονών και πέφτεις νεκρός στο κέντρο της Αθήνας από σφαίρα μπάτσου. Πόσο να αντέξεις και πόσα να ανεχτείς;

Όταν κάθε μέρα σε τσακίζουν από παντού (σπίτι, σχολείο, φροντιστήριο, δουλειά) και έχουν κάνει την ζωή σου μίζερη και ανιαρή γεμάτη άγχος και ψεύτικα ιδανικά, θα φτάσεις στο σημείο να παραδεχτείς ότι έχεις εξοστρακιστεί και η ζωή που είχες ονειρευτεί έχει μετατραπεί σε έναν αέναο εφιάλτη. Εκείνη την στιγμή δεν σου μένει τίποτα άλλο. Ή θα συνεχίσεις να ζεις σε λήθαργο ή θα προσπαθήσεις να διαλύσεις αυτό το σύστημα με κάθε μέσο. Η πρώτη επιλογή είναι και αυτή που προμοτάρει το κράτος. Μιλώντας σου μέσα από τα σχολικά βιβλία, τα ΜΜΕ, τις παρατάξεις, τα κόμματα σε θέλει εγκεφαλικά νεκρό. Γιατί νεκρός είσαι όταν τους αφήνεις να διαμορφώνουν την άποψη σου όπως θέλουν αυτοί. Αμάσητα τα κατεβάζεις και αβίαστα ανοίγεις το στόμα σου και τα αναπαράγεις. Δεν μιλάς εσύ, το μόνο που κάνεις είναι απλά ανοιγοκλείνεις τα χείλη σου.

Πέρυσι στις 6 Δεκέμβρη κάτι ταρακουνήθηκε μέσα σου, και μαζί σου ταρακουνήθηκε και ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός. Κατέβηκες στον δρόμο και μετουσίωσες την αίσθηση σε πράξη. Τους χτύπησες με  τόσο μένος και οργή  δείχνοντας τους ότι αν επιλέξεις να ξυπνήσεις, μαύρο φίδι που τους έφαγε. Κάθε πέτρα που πέταγες ήταν και ένα αϊ σιχτίρ. Αϊ σιχτίρ στις κουφάλες που έχουν την εντύπωση ότι όλα θα περνάνε στο απυρόβλητο. Όσο το κράτος σκοτώνει μετανάστες στα σύνορα, βασανίζει και κακοποιεί σε αστυνομικά τμήματα, κάνει πλάτες σε εμπόρους ναρκωτικών και ακροδεξιά σκουλήκια, βαφτίζει τις δολοφονίες στους εργασιακούς χώρους εργατικά ατυχήματα, τους βασανισμούς μέχρι θανάτου στις φυλακές αυτοκτονίες, όσο προσπαθεί να μας πείσει ότι με 700 ευρώ το μήνα είμαστε προνομιούχοι, θα είμαστε εδώ και θα χαλάμε τα σχέδια τους. Αφού επιλέγουν να αδειάζουν τις ζωές μας για να γεμίσουν τις τσέπες τους θα νιώθουν την πύρινη διαφωνία μας. Και όχι μόνο τον Δεκέμβρη, αλλά κάθε μέρα κάθε ώρα και κάθε λεπτό.

Via Outopiae