Η 5 Μάη, μια μαύρη μέρα στην πορεία μας για την επανάσταση

Η 5 Μάη,  μια μαύρη μέρα στην πορεία μας για την επανάσταση

Την Τετάρτη 5 Μαΐου, μέρα γενικής απεργίας, 200.000 άνθρωποι οργισμένοι για τα νέα μέτρα κατεβαίνουν στο δρόμο. Καθώς η πορεία περνάει από τη Βουλή, χιλιάδες διαδηλωτές με διαφορετικές κουλτούρες, πολιτικές ιδεολογίες και χαρακτηριστικά ενώνουν τη φωνή τους υπό το κοινό σύνθημα «ΝΑ ΚΑΕΙ, ΝΑ ΚΑΕΙ ΤΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ Η ΒΟΥΛΗ». Μεγάλο μέρος της πορείας εκφράζοντας την αγανάκτησή του κατευθύνεται προς το κοινοβούλιο δίνοντας έτσι στην απεργία συγκρουσιακό χαρακτήρα, με αποτέλεσμα εκτεταμένα επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και ένστολων υπαλλήλων του κράτους.

Ταυτόχρονα σε όλο το κέντρο της Αθήνας ξεσπούν επεισόδια (εμπρησμοί τραπεζικών υποκαταστημάτων, κρατικών γραφείων και υπηρεσιών, πολυτελών αυτοκινήτων), αλλά ένα τραγικό γεγονός κατευνάζει το θυμό του κόσμου και παγώνει την απροσδόκητη εξέλιξη της πορείας. Ξεσπά πυρκαγιά στο υποκατάστημα της Marfin στην οδό Σταδίου από ρίψη μολότοφ, ενώ εργαζόμενοι βρίσκονται στην τράπεζα. Προσπαθούν να σωθούν πηδώντας στα διπλανά κτήρια. 3 από αυτούς δεν τα καταφέρνουν. Πεθαίνουν από ασφυξία λόγω των αναθυμιάσεων. Καθ’ όλη τη διάρκεια της πυρκαγιάς διαδηλωτές επιχειρούν με διάφορους τρόπους να απεγκλωβίσουν τους εργαζομένους, είτε προσπαθώντας να ανοίξουν την κλειδωμένη πόρτα της τράπεζας είτε ανοίγοντας δρόμο για το πυροσβεστικό όχημα, βρίσκοντας έτσι η ομάδα «Δ» την ευκαιρία να χτυπήσει κόσμο και να προβεί σε συλλήψεις!

Δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός ότι μέσα στην τράπεζα βρίσκονταν υπάλληλοι, των οποίων καταστρατηγήθηκε το δικαίωμα στην απεργία υπό το εκβιαστικό δίλημμα «δουλεύεις ή απολύεσαι» του μεγαλοκαρχαρία Βγενόπουλου. Ο εν λόγω επιχειρηματίας-μεσσίας είχε το θράσος να επισκεφτεί το μέρος, όπου έλαβε χώρα το τραγικό συμβάν για να ελέγξει το ύψος των ζημιών που υπέστη το μαγαζάκι του, αδιαφορώντας για την ευθύνη που φέρει για τα ελλειπή μέτρα πυροπροστασίας.

Τα ΜΜΕ, στα πλαίσια της έγκριτης δημοσιογραφίας, σπεύδουν να καλύψουν το μοιραίο περιστατικό παρά τη συμμετοχή τους στην απεργία. Αμέσως ξεκινά μια προπαγάνδα κατασυκοφάντησης του πιο ριζοσπαστικού κομματιού της κοινωνίας, του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου, ο οποίος πρωτοστατεί στους κοινωνικούς αγώνες κι εξεγέρσεις τα τελευταία χρόνια.

Έχουμε επιλέξει σε κινητοποιήσεις να συμμετέχουμε με διακριτά μπλοκ, τα οποία όμως είναι ελευθεριακά τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά μακριά από οδηγητές. Αρνούμαστε να παίξει κάποιος από εμάς το ρόλο του μπάτσου, είμαστε ανοιχτοί σε ανθρώπους που δεν εκφράζονται από τα κομματικά μπλοκ και θέλουν να παραμείνουν ανένταχτοι, σεβόμενοι όμως πάντα τις αποφάσεις των ανοιχτών συνελεύσεων που έχουν προηγηθεί και στις οποίες έχουμε συνδιαμορφώσει, καθορίζοντας το πώς θα κινηθούμε σε μια πορεία.

Δυστυχώς κάποιοι εκμεταλλευόμενοι τα παραπάνω ελευθεριακά χαρακτηριστικά μας βρίσκουν πρόσφορο έδαφος κι επιδίδονται σε ατομιστικές και χαοτικές πράξεις τυφλής βίας, που ικανοποιούν το σταρχιδιστικό τους εγωισμό. Θέτουν, έτσι, σε κίνδυνο συντρόφους μας και στιγματίζουν έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο. Δεν μπορείς να μιλάς για αυτοοργανωμένη κοινωνία αν δεν έχεις αυτοοργανωθεί πρώτα ο ίδιος.

Στην τυφλή βία της μηδενιστικής λογικής αντιτάσσουμε τη στοχοποιημένη αντιβία προς αυτούς που την παράγουν (κράτος, πολυεθνικές) διασφαλίζοντας πάντα ότι δε θα υπάρχουν αθώα θύματα.

Δεν είμαστε αφελείς να πιστεύουμε ότι μόνο μέσω των πράξεών μας θα ανατραπεί το υπάρχον κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Επιδιώκουμε την αφύπνιση της κοινωνίας και προσπαθούμε να θέσουμε τις βάσεις έτσι ώστε να μετουσιωθεί σε αυτό που ονειρευόμαστε και θέλουμε, μια κοινωνία αυτοοργανωμένη και αμεσοδημοκρατική, στηριζόμενη στην αλληλεγγύη και στο σεβασμό της ανθρώπινης ζωής.