Month: December 2009

Πίσω από τη γρίπη των πτηνών υπήρχε ένας κόκορας

Πίσω από τη γρίπη των  χοίρων ένα μεγάλο «γουρούνι».

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι κυβερνήσεις με τη βοήθεια των ΜΜΕ έχουν προσπαθήσει και μάλιστα με επιτυχία να τρομοκρατήσουν και να αποπροσανα-τολίσουν τις κοινωνικές μάζες, παρουσιάζοντας ιούς ως θανατηφόρους με σκοπό την συγκάλυψη των πραγματικών προβλημάτων.

Η γρίπη των χοίρων, είναι μια ιδιαίτερα μεταδοτική, οξεία, αναπνευστική α-σθένεια. Η νοσηρότητα τείνει να είναι υψηλή και η θνησιμότητα μόλις (1-4%).Ο ιός διαδίδεται μεταξύ των χοίρων από τα αερολύματα, καθώς και την άμεση ή έμμεση επαφή. Τα κρούσματα στους χοίρους εμφανίζονται όλο το χρόνο, με μια αυξανόμενη επίπτωση το φθινόπωρο και το χειμώνα. Η ανησυχία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αιτιολογείται από το γεγονός ότι οι χοίροι μπορούν να απότελέσουν εστία γέννησης ενός νέου στελέχους υψηλής παθογένειας για τον άνθρωπο, με το συνδυασμό των γενετικών υλικών του ιού της γρίπης των χοίρων και της γρίπης των πτηνών.

Εκεί που όλα έδειχναν ότι η βαβούρα της γρίπης κόπασε, μιας και ένα μήνα περίπου το πρώτο και μοναδικό θέμα που ακουγόταν ήταν οι εκλογές. Μετά τους πανηγυρισμούς για την θριαμβευτική νίκη του ΠΑΣΟΚ, επιστροφή στην καθημε-ρινότητα. Ο ιός επιστρέφει πιο ανανεωμένος και πιο «επικίνδυνος». Στην Ελλάδα έχουμε θανάτους που οφείλονται στην νέα γρίπη. Μήπως όμως οι θάνατοι αυτοί οφείλονται στην ήδη επιβαρημένη υγεία των θυμάτων;

Και ενώ ο νέος ιός παύει να προκαλεί τόσο τρόμο όσο η καθημερινότητα, ένα ακόμα ερώτημα προσπαθούν να μας βάλουν στο κεφάλι. Το εμβόλιο είναι έτοιμο, πρέπει να το κάνουμε ή όχι;

Στην Ελλάδα έχουμε ακόμα το δικαίωμα της επιλογής. Στην Αμερική πάλι ο εμβολιασμός είναι αναγκαστικός. Όποιος δεν εμβολιαστεί θα δεχτεί τον κοινωνικό αποκλεισμό ως επικίνδυνος και εν δυνάμει φορέας του ιού.

Την πραγματική ευθύνη για τη δημιουργία του ιού φέρει η Baxter (εταιρεία υγειονομικής περίθαλψης) στην οποία γίνονταν δοκιμές ουσιών για εμβόλια για την υποτιθέμενη νέα γρίπη των χοίρων και των πτηνών. Ισχυρές ενδείξεις δείχνουν πως οι ιοί αυτοί απελευθερώθηκαν περίπου 50 χλμ. από τις εγκαταστάσεις της

στο Ν. Μεξικό. Σ’ αυτή την καλοστημένη πλεκτάνη συνένοχοι είναι και ο Π.Ο.Υ., καθώς και η εταιρία Gilead Sciences που έχει την πατέντα του θαυματουργού  Tamiflu, κύριος μέτοχος της οποίας είναι ο Donald Rumsfeld, υπουργός αμύνης του George W. Bush (πρώην πρόεδρος των Η.Π.Α)

Μέσα στον πανικό μας μην τύχει να ήμαστε εμείς το επόμενο θύμα ξεχάσαμε για λίγο τη θλιβερή καθημερινότητα. Την παρουσία μπάτσων στις γειτονιές μας, τις άσχημες συνθήκες στο χώρο εργασίας μας, την κακοποίηση και τις απελάσεις μεταναστών και προσφύγων , τον ποταμό Αχελώο που αφανίζεται……..

Υπάρχουν στιγμές που τα λόγια περισσεύουν. Καταστάσεις που η καρδιά σου χτυπάει τόσο γρήγορα και δυνατά, διαπιστώνοντας πως οι λέξεις όλου του κόσμου δεν μπορούν να εκφράσουν και να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματα σου. Συναισθήματα που περιπλέκουν το μίσος και την αγανάκτηση για αυτό το σάπιο και γερασμένο κόσμο με την δίψα και την προσδοκία για ένα νέο, πιο όμορφο, πιο ηθικό και ανθρώπινο. Κάπως έτσι νιώσαμε τον Δεκέμβρη που μας πέρασε. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν κόκκινη και είχε γεύση από αίμα. 15 χρονών και πέφτεις νεκρός στο κέντρο της Αθήνας από σφαίρα μπάτσου. Πόσο να αντέξεις και πόσα να ανεχτείς;

Όταν κάθε μέρα σε τσακίζουν από παντού (σπίτι, σχολείο, φροντιστήριο, δουλειά) και έχουν κάνει την ζωή σου μίζερη και ανιαρή γεμάτη άγχος και ψεύτικα ιδανικά, θα φτάσεις στο σημείο να παραδεχτείς ότι έχεις εξοστρακιστεί και η ζωή που είχες ονειρευτεί έχει μετατραπεί σε έναν αέναο εφιάλτη. Εκείνη την στιγμή δεν σου μένει τίποτα άλλο. Ή θα συνεχίσεις να ζεις σε λήθαργο ή θα προσπαθήσεις να διαλύσεις αυτό το σύστημα με κάθε μέσο. Η πρώτη επιλογή είναι και αυτή που προμοτάρει το κράτος. Μιλώντας σου μέσα από τα σχολικά βιβλία, τα ΜΜΕ, τις παρατάξεις, τα κόμματα σε θέλει εγκεφαλικά νεκρό. Γιατί νεκρός είσαι όταν τους αφήνεις να διαμορφώνουν την άποψη σου όπως θέλουν αυτοί. Αμάσητα τα κατεβάζεις και αβίαστα ανοίγεις το στόμα σου και τα αναπαράγεις. Δεν μιλάς εσύ, το μόνο που κάνεις είναι απλά ανοιγοκλείνεις τα χείλη σου.

Πέρυσι στις 6 Δεκέμβρη κάτι ταρακουνήθηκε μέσα σου, και μαζί σου ταρακουνήθηκε και ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός. Κατέβηκες στον δρόμο και μετουσίωσες την αίσθηση σε πράξη. Τους χτύπησες με  τόσο μένος και οργή  δείχνοντας τους ότι αν επιλέξεις να ξυπνήσεις, μαύρο φίδι που τους έφαγε. Κάθε πέτρα που πέταγες ήταν και ένα αϊ σιχτίρ. Αϊ σιχτίρ στις κουφάλες που έχουν την εντύπωση ότι όλα θα περνάνε στο απυρόβλητο. Όσο το κράτος σκοτώνει μετανάστες στα σύνορα, βασανίζει και κακοποιεί σε αστυνομικά τμήματα, κάνει πλάτες σε εμπόρους ναρκωτικών και ακροδεξιά σκουλήκια, βαφτίζει τις δολοφονίες στους εργασιακούς χώρους εργατικά ατυχήματα, τους βασανισμούς μέχρι θανάτου στις φυλακές αυτοκτονίες, όσο προσπαθεί να μας πείσει ότι με 700 ευρώ το μήνα είμαστε προνομιούχοι, θα είμαστε εδώ και θα χαλάμε τα σχέδια τους. Αφού επιλέγουν να αδειάζουν τις ζωές μας για να γεμίσουν τις τσέπες τους θα νιώθουν την πύρινη διαφωνία μας. Και όχι μόνο τον Δεκέμβρη, αλλά κάθε μέρα κάθε ώρα και κάθε λεπτό.

Via Outopiae

Τι είναι η ουτοπία;
Είναι αυτό που όταν κάνεις δύο βήματα αυτό απομακρύνεται τέσσερα. Όταν προχωράς τέσσερα βήματα, αυτό απομακρύνεται οκτώ.
Τότε τι είναι η ουτοπία;
Είναι αυτό που σε κάνει να προχωράς…

Χωμένους στη γλάστρα της αυλής τους, μας θέλουνε φυτά,να μεγαλώνουμε υπό την αυστηρή επίβλεψη τους και με χημικά λιπάσματα να μας δημιουργούν ψευδαισθήσεις ότι υπάρχουμε και ζούμε. Ότι ζούμε και τους είμαστε ευγνώμων. Ενάντια στην μίζερη κανονικότητα που ετσιθελικά μας επιβάλλουν, φυτρώνουμε εκεί που δεν μας σπέρνουν. Στην νοσηρή τους καθημερινότητα μπολιασμένοι με αλληλεγγύη αρνούμαστε πεισματικά να λάβουμε μέρος στο στημένο τους παιχνίδι. Συνειδητά πολέμιοι της κρατομηχανής που παράγει υποταγμένα και πειθήνια όντα δεν διστάζουμε να γεμίσουμε με άμμο τα γρανάζια της. Να μπλοκάρουμε αυτό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που στον βωμό της καλοπέρασης των λίγων θυσιάζονται όλοι οι υπόλοιποι. Όλα για το χρήμα, τα πάντα για το χρήμα, για να ικανοποιηθούν οι ψεύτικες ανάγκες που μας δημιουργούν με ρυθμό πολυβόλου , μέσω του βομβαρδισμού των Μεσών ΜαζικήςΕξημέρωσης και της καθημερινής αλλοτρίωσης που υφιστάμεθα.
Σε όλα αυτά απαντάμε με αντίσταση – αλληλεγγύη – αυτοοργάνωση.

Καθημερινή αντίσταση, με κάθε μέσο, σε όλους τους κοινωνικούς χώρους (σχολείο , εργασία , γειτονιά ) παραμερίζοντας κόμματα , παρατάξεις και γραφειοκράτες , στεκούμενοι απέναντι τους. Όχι μόνο σε συλλογικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο να αντιδράσουμε στα εξουσιαστικά πρότυπα και στον μίζερο τρόπο ζωής που μας έχουν επιβάλλει.
Μέσω της έμπρακτης και αδιαμεσολάβητης αλληλεγγύης, που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο των κοινωνικών αντιστάσεων, θα επιτύχουμε την κοινωνική απελευθέρωση. Σε έναν κόσμο όπου ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, η ατομικότητα επιδιώκει την πραγμάτωση των θέλω της εις βάρος του συλλογικού συμφέροντος,πατώντας επί πτωμάτων. Ατομικές επιθυμίες που διαμορφώνονται από τον καπιταλιστικό τρόπο σκέψης.
Με βάση την αυτοοργάνωση, αποκηρύσσουμε τις υπάρχουσες εξουσιαστικές δομές, θέτοντας έτσι τα θεμέλια για την επαναστατική ανατροπή του γερασμένου τούτου κόσμου.Οι απελευθερωμένοι χώροι, τα αυτοδιαχειριζόμεναπάρκα και στέκια που η λειτουργία τους δεν στηρίζεται σε εμπορικές συναλλαγές ,οι καταλήψεις εργοστασίων, σχολείων και σχολών, οι λαϊκές αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις αποτελούν μια μικρογραφία της κοινωνίας που οραματιζόμαστε.

Η εξέγερση είναι ο δρόμος που βαδίζει η αξιοπρέπεια με προορισμό την ελευθερία.

Via  Outopiae

(O δρόμος της Ουτοπίας)