Κείμενο για την απεργία της 22-Απρ-2010

Ο δράκος του παραμυθιού είναι εδώ…

Το τελευταίο διάστημα η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να μας πουλήσει με την συμβολή των Μ.Μ.Ε. ένα παραμύθι. Το όνομα του είναι οικονομική κρίση και το ρόλο του δράκου τον παίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) , ενώ την καλή νεράιδα υποδύεται η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σωρεία μέτρων πάρθηκαν, πλήττοντας κατά κύριο λόγο τους οικονομικά ασθενέστερους οι οποίοι έχουν επωμιστεί το δύσκολο έργο της ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας,  από αυτούς που ‘’διαχειρίζονταν’’ τόσα χρόνια τα κρατικά ταμεία και τους φόρους. Μέτρα που περιλαμβάνουν περικοπές στα επιδόματα δώρων, πάγωμα μισθών, συντάξεων και προσλήψεων στο δημόσιο, αποτελούν μια πρώτη γεύση για το τι θα ακολουθήσει στο άμεσο μέλλον. Ένα μέλλον που φαντάζει δυσοίωνο μιας και ήδη νοιώθουμε την καυτή ανάσα του Δ.Ν.Τ. στην τσέπη μας.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο υποτίθεται ότι είναι ένας διεθνής οργανισμός ο οποίος επιβλέπει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα παρακολουθώντας τις συναλλαγματικές ισοτιμίες και ταισοζύγια πληρωμών προσφέροντας οικονομική και τεχνική βοήθεια όταν του ζητηθεί.     Στην πραγματικότητα όμως υποστηρίζει “προγράμματα λιτότητας”, τα οποία συνεπάγονται αύξηση των φόρων με στόχο να παρέχουν έσοδα στην κυβέρνηση. Στην ουσία παίζει τον ρόλο του μηχανήματος ανάνηψης που κρατάει στη ζωή ένα προβληματικό οικονομικό σύστημα αφήνοντας του παράλληλα πολλά κουσούρια.

Παραδείγματα χωρών που κατέφυγαν για βοήθεια στο Δ.Ν.Τ. είναι η Βραζιλία, η Ουγγαρία, με χαρακτηριστικότερο την Αργεντινή. Το 2001 η κυβέρνηση της Αργεντινής μειώνει κατά 20% το μισθό των δημοσίων υπαλλήλων και απαγορεύει στους πολίτες να κάνουν ανάληψη καταθέσεων για ποσά μεγαλύτερα από το 50% του τραπεζικού λογαριασμού τους. Ο αργεντίνικος λαός ξεσηκώνεται πραγματοποιώντας καταλήψεις εργοστασίων, λαϊκές συνελεύσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία που είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση της κυβέρνησης.

Μέρα με τη μέρα παρατηρούμε ότι υπάρχει μια μείωση του βιοτικού μας επιπέδου. Μια ζωή γεμάτη εκπτώσεις για να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε οικονομικά στη κοινωνία που τα πάντα ορίζονται με το χρήμα. Εργαζόμενοι απολύονται, επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο και σε όσες παραμένουν ανοιχτές η χρήση του ελαστικού ωραρίου είναι ο κανόνας. Φυσικό επακόλουθο είναι να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης. Και αν οι προηγούμενες γενιές πάρουν τη σύνταξη καθυστερημένα, τι να πουν και οι νέες που δεν θα την πάρουν ποτέ;

Ο ίδιος ο καπιταλισμός δημιουργεί τη κρίση. Είναι έτσι η φύση του, που όσο παράγει πλούτο άλλα τόσο παράγει και καταστροφή. Υπάρχουν τρόφιμα και πεινάμε, σπίτια και είμαστε άστεγοι, δουλειές και είμαστε άνεργοι. Όσα μέτρα λοιπόν και να πάρουν η κατάσταση δεν σώζεται. Ένα σύστημα που το νόημα του είναι η ανισότητα και η ύπαρξη φτωχών και πλουσίων δεν έχει λόγο να συντηρείται. Προσπαθεί να ακροβατήσει στο χείλος του γκρεμού υποβασταζόμενο από κράτος και αφεντικά. Μπροστά σε αυτή τη πρόκληση οι επιλογές μας δεν είναι και πολλές. Ή θα το τραβήξουμε πίσω και θα συνεχίσουμε να ζούμε με το άγχος της επιβίωσης ή θα του δώσουμε μια κλωτσιά και θα το στείλουμε στα τσακίδια.

Κάνοντας πέρα κόμματα και παρατάξεις αυτόοργανώνουμε τον αγώνα μας με λαϊκές συνελεύσεις, απεργίες διαρκείας και καταλήψεις των μέσων παραγωγής για μια αταξική κοινωνία που όλα θα είναι για όλους.

ΚΡΙΣΗ, ΜΑΣ ΕΠΙΑΣΕ ΚΡΙΣΗ…

Αδιαμφισβήτητα οι οικονομικές κρίσεις αποτελούν ένα συχνό φαινόμενο, καθώς απασχολούν την ανθρωπότητα τουλάχιστον από τότε που αναδύθηκαν οι κοινωνίες της αγοράς. Και μιας και η ιστορία επαναλαμβάνεται…

Πάνω από 50 δις € δόθηκαν επίσημα προς τους εκπροσώπους διαφόρων επιχειρηματικών ομίλων προκειμένου να αντιμετωπίσουν όπως είπαν τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, από τα οποία τα 28 δις € στις τράπεζες. Η Εθνική Τράπεζα την τελευταία πενταετία είχε κέρδη 6,3 δις €. Ενώ 41,2 δις € έφυγαν αμέσως με τη μορφή των τοκοχρεολυτικών δόσεων προς τους τραπεζίτες που δανείζουν το ελληνικό δημόσιο, 10 δις € ευρώ το κονδύλι που καρπώθηκαν διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι στα πλαίσια του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, 6,5 δις € οι στρατιωτικές δαπάνες όπως αυτές υπαγορεύονται από τις ανάγκες της ΕΕ και τις στρατηγικές του ΝΑΤΟ, 2,5 δις € αποτελούν οι αποδόσεις προς την ΕΕ, 2,2 δις € ευρώ για να πληρωθούν τα επίσημα προγράμματα του υπουργείου Εθνικής Άμυνας.

Γιατί λοιπόν εν μέσω οικονομικής κρίσης οι τράπεζες πλουτίζουν και ανθίζει η στρατιωτική ανάπτυξη της χώρας, ενώ οι φορολογούμενοι βουλιάζουν όλο και περισσότερο στα χρέη;

Γιατί το κράτος τρίβει τα χέρια του κάτω από το τραπέζι και μπροστά στις κάμερες φορά το πιο λυπημένο και καταβεβλημένο προσωπείο του και υστερικά εκλιπαρεί για κατανόηση, ανοχή και συμμόρφωση στα νέα μέτρα;

Μέτρα όπως׃

  • μείωση του μισθού-δώρου Χριστουγέννων, Πάσχα και καλοκαιρινής άδειας κατά 30%.
  • αύξηση του ΦΠΑ κατά 0,5-2%.
  • αύξηση στην τιμή της βενζίνης και του πετρελαίου θέρμανσης κατά 8 λεπτά και κατά 3 λεπτά αντίστοιχα.
  • μείωση της χρηματοδότησης για Υγεία, Παιδεία και Ασφαλιστικά ταμεία.
  • πάγωμα στο δημόσιο-προς το παρόν-τομέα μισθών και συντάξεων.

Τα παραπάνω στοιχεία αποδεικνύουν πως ο ρόλος των εκάστοτε κυβερνήσεων είναι να εξυπηρετεί τα συμφέροντα τραπεζών και επιχειρηματιών χαρίζοντάς τους υπέρογκα ποσά, τα οποία προέρχονται από τις τσέπες των φορολογούμενων.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Η καπιταλιστική κρίση αποτελεί την απόδειξη πως το σύστημά τους βρίσκεται σε προχωρημένη σήψη, με την οικονομία να καταρρέει και τους διαχειριστές της να παρακαλάνε (μέσα από την καθημερινή προπαγάνδα) να τους ανεχτούμε. Μέχρι και το παραμύθι της εθνικής ενότητας ξέθαψαν. Ποιάς ενότητας; Με αυτούς που έχουν ρημάξει τα πάντα, από τις ζωές μας μέχρι το περιβάλλον; Πέρα από τις μέρες ανέχειας και καταστολής που μας επιφυλάσσουν οι «από πάνω», δεν μπορούμε να μην μιλήσουμε και για τη σαπίλα της νεοπλουτίστικης κουλτούρας όπως αυτή αναπαράγεται στην TV και στο διαδίκτυο από γνωστούς αγνώστους πολιτικούς, τηλεστάρ, πορνοστάρ και λοιπές φίρμες της showbiz.

Το ζητούμενο της όλης υπόθεσης βρίσκεται στο τι κάνουμε οι «από κάτω», δηλαδή στο αν θα τους ανεχτούμε ή θα τους στείλουμε στον αγύριστο.. Εμείς έχουμε επιλέξει το δεύτερο χρησιμοποιώντας όλα τα υπάρχοντα μέσα για αυτό το σκοπό.

-Με τη δημιουργία και ενίσχυση αυτόνομων λαϊκών δομών.

-Στη δουλειά, δράση μέσα από ανεξάρτητα ταξικά σωματεία απομονώνοντας τα εργοδοτικά στοιχεία και τους ψευτοσυνδικαλιστές-επίδοξους βουλευτάδες.

-Ενέργειες άμεσης σύγκρουσης με εξουσιαστικούς θεσμούς και μηχανισμούς.

-Οργάνωση στη γειτονιά με επιτροπές και συνελεύσεις ώστε να υπάρχει δημόσιος λόγος για τις ανάγκες και επιθυμίες μας, αφήνοντας στον κάδο των αχρήστων φυλετικές, θρησκευτικές και κομματικές ταμπέλες.

-Σαμποτάζ στην ατομική αποχαύνωση και μαζική ψευτοδιασκέδαση, αλλά στροφή προς αντιεμπορευματικά μέσα και πολιτιστικούς κοινωνικούς χώρους που προωθούν την ελεύθερη έκφραση.

-Μποϋκοτάζ ακριβών προϊόντων στην κατανάλωση καθώς και απαλλοτρίωση εμπορευμάτων.

-Κοινωνικοποίηση αγαθών και υπηρεσιών.

ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Γενική Απεργία 24 Φεβ 2010

Σε πνίγουν τα χρέη και εσύ χαλαρώνεις τη γραβάτα!

Αν ψάχνεις τον υπεύθυνο για την οικονομική κρίση, κοιτάξου στον καθρέπτη. Θα αντικρίσεις το σκυθρωπό και κουρασμένο σου πρόσωπο. Ξέρω, θα πεις εσύ τι φταις; Το μόνο που ήθελες ήταν ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, οικονομική ευχέρεια  και ένα σίγουρο μέλλον για τα παιδιά σου. Τόσο καιρό αδιαφορούσες για το τι συμβαίνει γύρω σου και ο απώτερος σκοπός ήταν η εκπλήρωση του ΄΄ονείρου΄΄  και η αποπληρωμή της μηνιαίας δόσης του δανείου σου. Έτσι φτάσαμε σε αυτό το σημείο.

Καθημερινά η ανεργία αυξάνεται, εκατοντάδες μικροεπιχειρήσεις χρεοκοπούν, εργοστάσια κλείνουν αφήνοντας στο δρόμο εργαζομένους, η αγροτιά ασφυκτιά μπροστά στην επέλαση των μεγαλοεπιχειρήσεων αγροτικών προϊόντων και την κερδοσκοπική βουλιμία των μεσαζόντων ενώ η νεολαία βρίσκεται εγκλωβισμένη σε ένα μέλλον εργασιακής ανασφάλειας και καθημερινού άγχους για το τι μέλλει γενέσθαι. Ότι οικονομικά μέτρα μας επέβαλαν οι εκάστοτε κυβερνήσεις αποδείχτηκαν αναποτελεσματικά, εξασφαλίζοντας μας μόνο εργασία σε συνθήκες επισφάλειας με άτακτα ωράρια, ανασφάλιστα και κακοπληρωμένα.

Όταν αναφερόμαστε σε επισφαλής συνθήκες εργασίας μιλάμε για μορφές απασχόλησης που παρουσιάζουν ελάχιστη εξασφάλιση και σιγουριά για τον εργαζόμενο, οδηγώντας τον στην ανασφάλεια και στο άγχος για το μέλλον που φαντάζει δυσοίωνο. Όταν δεν ισχύουν τα αυτονόητα, τα οποία κατακτήθηκαν μετά από αγώνες, τότε όλο και περισσότεροι άνθρωποι, ειδικότερα νέοι, στρέφονται στην μαύρη εργασία.

Ο εργαζόμενος είναι πιο ευάλωτος στις ορέξεις του αφεντικού, δουλεύοντας χωρίς ασφάλεια και ένσημα, για μια σύνταξη που δεν θα έρθει ποτέ. Ο τόπος δεν μαύρισε από τους μετανάστες, όπως είχε δηλώσει προ ημερών ο Άνθιμος, αλλά από την καθιέρωση της μαύρης εργασίας. Οι μετανάστες δεν θα μπορούσαν να είναι η εξαίρεση αλλά ούτε και ο αποδιοπομπαίος τράγος αυτής της κατάστασης. Απασχολούμενοι σε επαγγέλματα που από τους Έλληνες θεωρούνται υποδεέστερα και κάτω από άθλιες συνθήκες (Μανωλάδα) δίνουν τον καθημερινό τους αγώνα για επιβίωση.

Τόσα χρόνια σφίξε-σφίξε το ζωνάρι τελείωσαν οι τρύπες, δεν πάει άλλο!

Ήρθε η ώρα να το βγάλεις και να τους πάρεις στο κυνήγι…

Σχετικά με το κλείσιμο των Τεμπών

Σχετικά με το ατύχημα στα Τέμπη

Η σημασία των στενών των Τεμπών είναι γνωστή από την αρχαιότητα και έγκειται στο γεγονός ότι ενώνουν την βόρεια με την νότια Ελλάδα. Οι παρακάμψεις είναι δύσβατες και γίνονται μέσω Ολύμπου ή Κισσάβου. Πέρα από την σημασία τους στις οδικές συγκοινωνίες, τα Τέμπη αποτελούν μια κοιλάδα απείρου κάλλους αφού τα διασχίζει ο Πηνειός ποταμός με τα κρύα νερά του και είναι περιτριγυρισμένα από αειθαλή δέντρα και πλούσιο δάσος. Ακόμα και για τους οδηγούς ήταν μια ξεκούραστη οπτικά διαδρομή από την κατασκευή της τη δεκαετία του ’50 μέχρι σήμερα.

Όλα αυτά μέχρι την αποφράδα ημέρα της 17ης Δεκεμβρίου όπου έχασε την ζωή του ο 62χρονος Ιταλός μηχανικός Sciani Sergio ύστερα από κατολίσθηση βράχων. Άλλο ένα θανάσιμο εργατικό ατύχημα προσφορά στον βωμό του κέρδους και της ανάπτυξης προκειμένου να ολοκληρωθεί το φαραωνικό έργο της διάνοιξης σηράγγων στον Κίσσαβο.

Δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς όταν σύσσωμα τα Μ.Μ.Ε. δημοσιεύουν διάφορες εκθέσεις και φιλοξενούν στα ‘’παράθυρα’’ τους ‘’ειδικούς’’ ώστε να μας πείσουν ότι οι κατολισθήσεις οφείλονται στις ισχυρές βροχοπτώσεις, λες και δεν έχει ξαναβρέξει τόσο στα Τέμπη! Και οι ανατινάξεις με φουρνέλα δεν έχουν καμία σχέση; Τυχαίο γεγονός να υποθέσουμε…

Πέρα από την αποποίηση των ευθυνών της κοινοπραξίας των κατασκευαστικών εταιρειών που έχουν αναλάβει το έργο καθώς και του ελληνικού κράτους, παρατηρούμε και μία απαξίωση του υπάρχοντος οδικού δικτύου μέσα από τις δηλώσεις και τα πορίσματα τους. Δηλώσεις σαν και αυτές που λένε ότι ακόμα και μετά την αποκατάσταση των ζημιών και την παράδοση στην κυκλοφορία, ο δρόμος δεν θα είναι απόλυτα ασφαλής! Ουσιαστικά μας εκβιάζουν να χρησιμοποιήσουμε τις καινούργιες σήραγγες, χρυσόπληρώνοντας τες, αφού είναι σίγουρο ότι θα εγκαταλείψουν το υπάρχον οδικό δίκτυο στην τύχη του όπως κάνουν και με κάθε επαρχιακό δρόμο, ενώ τον έχουμε πληρώσει μέσω φόρων και διοδίων όλα αυτό τον καιρό.

Επίσης που είναι όλα αυτά τα ‘’παπαγαλάκια’’ και οι καταστροφολόγοι που όταν έκλειναν οι αγρότες με τις κινητοποιήσεις τους τα Τέμπη, μας προειδοποιούσαν για τις οδυνηρές συνέπειες του κλεισίματος του κύριου εθνικού μας άξονα και ζητούσαν την επέμβαση του κράτους και των έμμισθων μπράβων του και ξεφούσκωναν τα λάστιχα των τρακτέρ;;;

Φυσικά και δεν ξεχνάμε το τραγικό δυστύχημα στις 13 Απριλίου 2003 όπου χάθηκαν άδικα 21 νεαρά παιδιά και τα πολλά τροχαία που κατά καιρούς έχουν γίνει. Δεν πιστεύουμε ότι ο δρόμος στα Τέμπη είναι σαν τον Auto-ban (δρόμος στη Γερμανία) αλλά με την τοποθέτηση διχτυών και σκέπαστρων καθώς και με την παύση των ανατινάξεων θα μπορέσει να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των κατολισθήσεων.

Να μην τους αφήσουμε να εκμεταλλευθούν αυτή την κατάσταση.

Κανένας άλλος θάνατος στον βωμό του κέρδους και της ανάπτυξης.

Σχετικά με την νέα γρίπη

Πίσω από τη γρίπη των πτηνών υπήρχε ένας κόκορας

Πίσω από τη γρίπη των  χοίρων ένα μεγάλο «γουρούνι».

Δεν είναι λίγες οι φορές που οι κυβερνήσεις με τη βοήθεια των ΜΜΕ έχουν προσπαθήσει και μάλιστα με επιτυχία να τρομοκρατήσουν και να αποπροσανα-τολίσουν τις κοινωνικές μάζες, παρουσιάζοντας ιούς ως θανατηφόρους με σκοπό την συγκάλυψη των πραγματικών προβλημάτων.

Η γρίπη των χοίρων, είναι μια ιδιαίτερα μεταδοτική, οξεία, αναπνευστική α-σθένεια. Η νοσηρότητα τείνει να είναι υψηλή και η θνησιμότητα μόλις (1-4%).Ο ιός διαδίδεται μεταξύ των χοίρων από τα αερολύματα, καθώς και την άμεση ή έμμεση επαφή. Τα κρούσματα στους χοίρους εμφανίζονται όλο το χρόνο, με μια αυξανόμενη επίπτωση το φθινόπωρο και το χειμώνα. Η ανησυχία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αιτιολογείται από το γεγονός ότι οι χοίροι μπορούν να απότελέσουν εστία γέννησης ενός νέου στελέχους υψηλής παθογένειας για τον άνθρωπο, με το συνδυασμό των γενετικών υλικών του ιού της γρίπης των χοίρων και της γρίπης των πτηνών.

Εκεί που όλα έδειχναν ότι η βαβούρα της γρίπης κόπασε, μιας και ένα μήνα περίπου το πρώτο και μοναδικό θέμα που ακουγόταν ήταν οι εκλογές. Μετά τους πανηγυρισμούς για την θριαμβευτική νίκη του ΠΑΣΟΚ, επιστροφή στην καθημε-ρινότητα. Ο ιός επιστρέφει πιο ανανεωμένος και πιο «επικίνδυνος». Στην Ελλάδα έχουμε θανάτους που οφείλονται στην νέα γρίπη. Μήπως όμως οι θάνατοι αυτοί οφείλονται στην ήδη επιβαρημένη υγεία των θυμάτων;

Και ενώ ο νέος ιός παύει να προκαλεί τόσο τρόμο όσο η καθημερινότητα, ένα ακόμα ερώτημα προσπαθούν να μας βάλουν στο κεφάλι. Το εμβόλιο είναι έτοιμο, πρέπει να το κάνουμε ή όχι;

Στην Ελλάδα έχουμε ακόμα το δικαίωμα της επιλογής. Στην Αμερική πάλι ο εμβολιασμός είναι αναγκαστικός. Όποιος δεν εμβολιαστεί θα δεχτεί τον κοινωνικό αποκλεισμό ως επικίνδυνος και εν δυνάμει φορέας του ιού.

Την πραγματική ευθύνη για τη δημιουργία του ιού φέρει η Baxter (εταιρεία υγειονομικής περίθαλψης) στην οποία γίνονταν δοκιμές ουσιών για εμβόλια για την υποτιθέμενη νέα γρίπη των χοίρων και των πτηνών. Ισχυρές ενδείξεις δείχνουν πως οι ιοί αυτοί απελευθερώθηκαν περίπου 50 χλμ. από τις εγκαταστάσεις της

στο Ν. Μεξικό. Σ’ αυτή την καλοστημένη πλεκτάνη συνένοχοι είναι και ο Π.Ο.Υ., καθώς και η εταιρία Gilead Sciences που έχει την πατέντα του θαυματουργού  Tamiflu, κύριος μέτοχος της οποίας είναι ο Donald Rumsfeld, υπουργός αμύνης του George W. Bush (πρώην πρόεδρος των Η.Π.Α)

Μέσα στον πανικό μας μην τύχει να ήμαστε εμείς το επόμενο θύμα ξεχάσαμε για λίγο τη θλιβερή καθημερινότητα. Την παρουσία μπάτσων στις γειτονιές μας, τις άσχημες συνθήκες στο χώρο εργασίας μας, την κακοποίηση και τις απελάσεις μεταναστών και προσφύγων , τον ποταμό Αχελώο που αφανίζεται……..

Λίγα λόγια για τον Δεκέμβρη

Υπάρχουν στιγμές που τα λόγια περισσεύουν. Καταστάσεις που η καρδιά σου χτυπάει τόσο γρήγορα και δυνατά, διαπιστώνοντας πως οι λέξεις όλου του κόσμου δεν μπορούν να εκφράσουν και να εξωτερικεύσουν τα συναισθήματα σου. Συναισθήματα που περιπλέκουν το μίσος και την αγανάκτηση για αυτό το σάπιο και γερασμένο κόσμο με την δίψα και την προσδοκία για ένα νέο, πιο όμορφο, πιο ηθικό και ανθρώπινο. Κάπως έτσι νιώσαμε τον Δεκέμβρη που μας πέρασε. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν κόκκινη και είχε γεύση από αίμα. 15 χρονών και πέφτεις νεκρός στο κέντρο της Αθήνας από σφαίρα μπάτσου. Πόσο να αντέξεις και πόσα να ανεχτείς;

Όταν κάθε μέρα σε τσακίζουν από παντού (σπίτι, σχολείο, φροντιστήριο, δουλειά) και έχουν κάνει την ζωή σου μίζερη και ανιαρή γεμάτη άγχος και ψεύτικα ιδανικά, θα φτάσεις στο σημείο να παραδεχτείς ότι έχεις εξοστρακιστεί και η ζωή που είχες ονειρευτεί έχει μετατραπεί σε έναν αέναο εφιάλτη. Εκείνη την στιγμή δεν σου μένει τίποτα άλλο. Ή θα συνεχίσεις να ζεις σε λήθαργο ή θα προσπαθήσεις να διαλύσεις αυτό το σύστημα με κάθε μέσο. Η πρώτη επιλογή είναι και αυτή που προμοτάρει το κράτος. Μιλώντας σου μέσα από τα σχολικά βιβλία, τα ΜΜΕ, τις παρατάξεις, τα κόμματα σε θέλει εγκεφαλικά νεκρό. Γιατί νεκρός είσαι όταν τους αφήνεις να διαμορφώνουν την άποψη σου όπως θέλουν αυτοί. Αμάσητα τα κατεβάζεις και αβίαστα ανοίγεις το στόμα σου και τα αναπαράγεις. Δεν μιλάς εσύ, το μόνο που κάνεις είναι απλά ανοιγοκλείνεις τα χείλη σου.

Πέρυσι στις 6 Δεκέμβρη κάτι ταρακουνήθηκε μέσα σου, και μαζί σου ταρακουνήθηκε και ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός. Κατέβηκες στον δρόμο και μετουσίωσες την αίσθηση σε πράξη. Τους χτύπησες με  τόσο μένος και οργή  δείχνοντας τους ότι αν επιλέξεις να ξυπνήσεις, μαύρο φίδι που τους έφαγε. Κάθε πέτρα που πέταγες ήταν και ένα αϊ σιχτίρ. Αϊ σιχτίρ στις κουφάλες που έχουν την εντύπωση ότι όλα θα περνάνε στο απυρόβλητο. Όσο το κράτος σκοτώνει μετανάστες στα σύνορα, βασανίζει και κακοποιεί σε αστυνομικά τμήματα, κάνει πλάτες σε εμπόρους ναρκωτικών και ακροδεξιά σκουλήκια, βαφτίζει τις δολοφονίες στους εργασιακούς χώρους εργατικά ατυχήματα, τους βασανισμούς μέχρι θανάτου στις φυλακές αυτοκτονίες, όσο προσπαθεί να μας πείσει ότι με 700 ευρώ το μήνα είμαστε προνομιούχοι, θα είμαστε εδώ και θα χαλάμε τα σχέδια τους. Αφού επιλέγουν να αδειάζουν τις ζωές μας για να γεμίσουν τις τσέπες τους θα νιώθουν την πύρινη διαφωνία μας. Και όχι μόνο τον Δεκέμβρη, αλλά κάθε μέρα κάθε ώρα και κάθε λεπτό.

Via Outopiae

Τι είναι η Via Outopiae;

Τι είναι η ουτοπία;
Είναι αυτό που όταν κάνεις δύο βήματα αυτό απομακρύνεται τέσσερα.
Όταν προχωράς τέσσερα βήματα, αυτό απομακρύνεται οκτώ.
Τότε τι είναι η ουτοπία;
Είναι αυτό που σε κάνει να προχωράς…

Χωμένους στη γλάστρα της αυλής τους, μας θέλουνε φυτά,να μεγαλώνουμε υπό την αυστηρή επίβλεψη τους και με χημικά λιπάσματα να μας δημιουργούν ψευδαισθήσεις ότι υπάρχουμε και ζούμε. Ότι ζούμε και τους είμαστε ευγνώμων. Ενάντια στην μίζερη κανονικότητα που ετσιθελικά μας επιβάλλουν, φυτρώνουμε εκεί που δεν μας σπέρνουν. Στην νοσηρή τους καθημερινότητα μπολιασμένοι με αλληλεγγύη αρνούμαστε πεισματικά να λάβουμε μέρος στο στημένο τους παιχνίδι. Συνειδητά πολέμιοι της κρατομηχανής που παράγει υποταγμένα και πειθήνια όντα δεν διστάζουμε να γεμίσουμε με άμμο τα γρανάζια της. Να μπλοκάρουμε αυτό το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που στον βωμό της καλοπέρασης των λίγων θυσιάζονται όλοι οι υπόλοιποι. Όλα για το χρήμα, τα πάντα για το χρήμα, για να ικανοποιηθούν οι ψεύτικες ανάγκες που μας δημιουργούν με ρυθμό πολυβόλου , μέσω του βομβαρδισμού των Μεσών ΜαζικήςΕξημέρωσης και της καθημερινής αλλοτρίωσης που υφιστάμεθα.
Σε όλα αυτά απαντάμε με αντίσταση – αλληλεγγύη αυτοοργάνωση.

Καθημερινή αντίσταση, με κάθε μέσο, σε όλους τους κοινωνικούς χώρους (σχολείο , εργασία , γειτονιά ) παραμερίζοντας κόμματα , παρατάξεις και γραφειοκράτες , στεκούμενοι απέναντι τους. Όχι μόνο σε συλλογικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο να αντιδράσουμε στα εξουσιαστικά πρότυπα και στον μίζερο τρόπο ζωής που μας έχουν επιβάλλει.
Μέσω της έμπρακτης και αδιαμεσολάβητης αλληλεγγύης, που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο των κοινωνικών αντιστάσεων, θα επιτύχουμε την κοινωνική απελευθέρωση. Σε έναν κόσμο όπου ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, η ατομικότητα επιδιώκει την πραγμάτωση των θέλω της εις βάρος του συλλογικού συμφέροντος,πατώντας επί πτωμάτων. Ατομικές επιθυμίες που διαμορφώνονται από τον καπιταλιστικό τρόπο σκέψης.
Με βάση την αυτοοργάνωση, αποκηρύσσουμε τις υπάρχουσες εξουσιαστικές δομές, θέτοντας έτσι τα θεμέλια για την επαναστατική ανατροπή του γερασμένου τούτου κόσμου.Οι απελευθερωμένοι χώροι, τα αυτοδιαχειριζόμεναπάρκα και στέκια που η λειτουργία τους δεν στηρίζεται σε εμπορικές συναλλαγές ,οι καταλήψεις εργοστασίων, σχολείων και σχολών, οι λαϊκές αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις αποτελούν μια μικρογραφία της κοινωνίας που οραματιζόμαστε.

Η εξέγερση είναι ο δρόμος που βαδίζει η αξιοπρέπεια με προορισμό την ελευθερία.

Via  Outopiae

(O δρόμος της Ουτοπίας)